Σχετικά με τα νεοελληνικά κείμενα β΄ γυμνασίου - "Να 'σαι καλά , δάσκαλε!", Γ. Ιωάννου

Συνάδελφοι,

        Διαβάζοντας το κείμενο "Να 'σαι καλά, δάσκαλε" του Γιώργου Ιωάννου, ερχόμαστε σε επαφή  με την προσπάθεια, το μεράκι και τον ενθουσιασμό ενός φιλολόγου -που εργάζεται σε επαρχιακό σχολείο- να φέρει τους μαθητές του σε επαφή με τα ήθη, τα έθιμα, τα ανέκδοτα, τις παροιμίες, τα τραγούδια, τις γεωγραφικές τοποθεσίες, τους χορούς, με ένα λόγο το λαϊκό πολιτισμό του τόπου τους. Και ενώ τα παιδιά αρχικά διστάζουν να αναφερθούν σε όλα αυτά, νιώθοντας ντροπή και προκαλώντας την θλίψη και αγανάκτηση του φιλολόγου, σιγά - σιγά ξεθαρρεύουν και γίνονται τα ίδια φορείς της παράδοσής τους, έχοντας ως οδηγούς τους γονείς και τους παππούδες τους. Ο τρόπος του μαθήματος καθίσταται πρωτότυπος, τα παιδιά ψυχαγωγούνται και μαθαίνουν, αφομοιώνουν πραγματικά τη νέα γνώση, ενώ προκαλούν την απορία των μαθητών άλλων τμημάτων σχετικά με το ριζοσπαστικό τρόπο μετάδοσης γνώσεων.  Όμως την προσπάθεια επισκιάζει η στάση ενός μαθητή που αντί για την εργασία με παραδοσιακά τραγούδια της περιοχής επιβεβαιώνει την απειλή αφανισμού του λαϊκού πολιτισμού που προέρχεται από τους αστούς των μεγαλουπόλεων - παιδί της πόλης κι αυτό- φέρνοντας ένα τραγούδι της σύγχρονης σε αυτόν εποχής. Το κείμενο αποτελεί ένα μήνυμα σε όλους μας, να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να κρατήσουμε ζωντανή την παράδοσή μας και κατ'  επέκταση  την εθνική μας φυσιογνωμία. 

    Με αφορμή λοιπόν όλη αυτή τη συζήτηση γύρω από το λαϊκό πολιτισμό ενός τόπου, αποφασίσαμε από κοινού με τους μαθητές του τμήματος β4΄ να δημιουργήσουμε ένα τεύχος με θέμα τη Βέροια και συγκεκριμένα, την ιστορία της, τα θρησκευτικά της πιστεύω κατά καιρούς, τις εκκλησίες και τα μουσεία της, τους δημάρχους που σημάδεψαν την κοινωνική της ζωή, τα ήθη και τα έθιμά της. Φιλόδοξο σχέδιο και ανολοκλήρωτο ακόμη. Προς το παρόν δημοσιεύουμε εδώ την προσπάθιεα του μαθητή Ξενιτίδη Αναστάσιου να καταγράψει εκκλησίες και βεροιώτικα πολιτιστικά μνημεία της περιοχής. Την εργασία του θα βρείτε εδώ.