"Όταν πεθαίνει ένα παιδί", Ειρήνη Χριστοδούλου, Νέα Κείμενα Β ΄ Γυμνασίου

Συνάδελφοι,

    Στην προσπάθεια να καταστήσουμε περισσότερο ενδιαφέρουσα την ανάλυση του ποιήματος " όταν πεθαίνει ένα παιδί" της Ει. Χριστοδούλου θα ήταν καλό να χρησιμοποιήσουμε οπτικό υλικό το οποίο θα στοχεύει να αναδείξει το κύριο πρόβλημα που παρουσιάζεται στο ποίημα. Με μία πρώτη ανάγνωση κατανοούμε ότι το ποίημα αναφέρεται στα παιδιά του τρίτου κόσμου, τα οποία αργοπεθαίνουν λόγω της αβιταμίνωσης που κυριαρχεί στις περιοχές τους. Κάτι τέτοιο προβάλλουν τα στατιστικά δελτία και οι κάθε λογής διανοούμενοι τονίζοντας κυρίως το στατιστικό κομμάτι της είδησης και μιλώντας απρόσωπα και εξωραϊσμένα. Σε αυτό το πλαίσιο, το πρόβλημα είναι η αβιταμίνωση, μία αρρώστια που ταλανίζει τις υποβαθμισμένες τριτοκοσμικές κοινωνίες, εξαφανίζει κάθε ελπίδα, ισοπεδώνει την προσωπικότητα του ανθρώπου  και αφανίζει ολόκληρες γενιές ανθρώπων. Έτσι, ο αναγνώστης λυπάται γι' αυτήν την κατάσταση, αλλά δε μπορεί να κάνει τίποτα όταν πρόκειται για μία κατάσταση που δεν αλλάζει,για το ίδιο το πεπρωμένο. Πώς όμως μπορούμε να μιλάμε για πεπρωμένο ολόκληρων λαών; Και ποιος τελικά ορίζει αυτό το πεπρωμένο; Με μια δεύτερη λοιπόν ανάγνωση, συνειδητοποιούμε ότι το ύφος της ποιήτριας στην πρώτη στροφή είναι επικριτικό, ειρωνικό, σαρκαστικό απέναντι σε μια κοινωνία που συγκαλύπτει καταστάσεις, διαμορφώνει γνώμες, παραμορφώνει την αλήθεια, διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, ετεροκατευθύνει, χειραγωγεί βάναυσα και τελικά περνά λαθεμένα μηνύματα. 

Αυτή είναι η κοινωνία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των δήθεν διανοούμενων που έχοντας δύναμη στα χέρια τους καθιστούν τον απλό πολίτη έρμαιο στις αδηφάγες και παραπλανητικές διαθέσεις τους. Αυτή λοιπόν η κοινωνία αποφεύγει να αφυπνίσει συνειδήσεις και αποκρύπτει ότι πίσω από την άσχημη κατάσταση που βιώνουν οι λαοί των τριτοκοσμικών χωρών και πίσω από την αβιταμίνωση λανθάνει η πλεονεξία, οι αρπακτικές διαθέσεις και η βάναυση αδηφαγία των αναπτυγμένων δήθεν πολιτισμένων δυτικών κρατών που με τη μάσκα του σωτήρα λαών εκματαλλεύονται τον ορυκτό πλούτο και τις δυνατότητες των υποανάπτυκτων χωρών δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα το απόλυτο τίποτα. Αυτή λοιπόν η πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή στο παρακάτω βίντεο, το οποίο μπορεί να προβληθεί είτε στην αρχή της διδακτικής ώρας ως αφόρμηση είτε στη διάρκεια της ανάλυσης - όταν θα γίνει αντιληπτό ποιος φταίει γι'  αυτήν την κατάσταση.
http://www.youtube.com/watch?v=A-h9Gl3Wnzc